انحصار در تجارت خارجی ضد اقتصاد مقاومتی است
آرمان خالقی با اشاره به اینکه بخش صنعت و تولید محور سیاستهای اقتصاد مقاومتی است، گفت: در همین راستا باید توسعه صنعتی کشور در اولویت اصلی برنامه های اقتصادی دولت قرار بگیرد و بخش صنعت و تولید کشور طوری برنامه ریزی و طراحی شود که با تغییر و تحولات مختلف مانند تحریم ها از پا نیفتد و تضعیف نشود.
وی با اشاره به اینکه باید اجرای اقتصاد مقاومتی تنها مربوط به زمان تحریم نیست، افزود: بخش صنعت ما در حال حاضر در قسمتهایی مانند تامین مواد اولیه، تامین تجهیزات و حتی بازار مصرف بین المللی وابستگی های زیادی به خارج از کشور دارد و اگر صنعت بخواهد در شرایط اقتصاد مقاومتی تعریف شود باید برای همه این موارد سناریوی از پیش تعریف شده داشته باشیم تا اگر کالایی یا بازاری را از ما گرفتند بتوانیم به سرعت آن را جایگزین کنیم.
وی اظهار کرد: از سوی دیگر اقتصاد مقاومتی تنها برای مقابله با تحریم نیست. به عنوان مثال وقتی تامین گندم موردنیاز خود را به چند کشور خاص محدود می کنیم اگر آن کشور دچار خشکسالی شود ما نیز در تامین گندم موردنیاز خود به مشکل می خوریم. بنابراین در تفکر اقتصاد مقاومتی نباید خود را به کشور خاص محدود کنیم.
عضو هیات مدیره خانه صنعت و معدن ایران با تاکید بر ضرورت ارتباط هرچه بیشتر بخش صنعت با مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی گفت: تا زمانی که صنعت و تولید کشوری دانش بنیان نباشد نمی توانیم انتظار تحقق اقتصاد مقاومتی را داشته باشیم. با بومی سازی فناوریهای وارداتی نیز می توانیم در صورت توقف واردات این فناوری ها از توان داخلی در این زمینه استفاده کنیم. نحوه رویکرد صنعت کشور به دانشگاه در حال حاضر یکی از پاشنه آشیل این بخش محسوب می شود. از سوی دیگر مراکز تحقیقاتی هم باید درک متقابلی از نیازهای بخش صنعت داشته باشند.
او با بیان اینکه آمارهای گمرک نشان می دهد که عمده تجارت کشور به چند کشور خاص محدود شده که این وضعیت اصلا خوب نیست، عنوان کرد: باید به سمت ایجاد تنوع در سبد ارزی کشور برویم. البته باید مراقب باشیم تا اقتصاد کشور را نیز به یک ارزض ضعیف وابسته نکنیم. عملکرد هوشمندانه در مبادلات پایاپای می تواند یکی از راهکارهای تحقق اقتصاد مقاومتی باشد.
خالقی در عین حال تاکید کرد: در هر صورت دولت باید همزمان با دیپلماسی سیاسی دیپلماسی اقتصادی را نیز به پیش ببرد چرا که تحریم در هر صورت برای اقتصاد کشور هزینه در پی داشته و سود اقتصادی کشور را کاهش می دهد. مسلما اگر بخش خصوصی طرفین نیز در مذاکرات حضور داشتند مذاکرات با سرعت بیشتری پیش می رفت و نتیجه مطلوب تری نیز بدست می آمد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.