مسئله بانکی با چین سیاسی است نه اقتصادی
نایب رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین با بیان این که مسئله بانکی ناشی از مسدود کردن برخی از حساب ها در چین بخش ناچیزی از تبادلات مالی بین دو کشور را شامل می شود؛ به خراسان می گوید که این مسئله بیشتر منشأ سیاسی دارد نه اقتصادی و با مذاکرات از طریق وزارت اقتصاد و سفارت خانه های دو کشور درتهران و پکن در حال حل شدن است.
مجید رضا حریری تاکید می کند که بخش های زیادی از این مسئله حل شده است و بخش های زیادی نیز دارد حل می شود ولی سروصدا کردن در این باره به ضرر تجار ایرانی است و باید مسئله از طریق دیپلماتیک و سازمانی پیگیری و حل شود که جزئیات بیشتر آن را درادامه مطلب می خوانید:
علت این که به تازگی و هرازگاهی می شنویم که جلوی حساب برخی از ایرانیان را در چین گرفته اند، چیست؟
-ببینید، درتمام دنیا برای ما به عنوان یک ایرانی نه حساب باز و نه کار بانکی می کنند.
علت چیست؟
-علت این است که یک بخشنامه ای ازطرف یک گروه ناظر مالی دردنیا به نام اف ای تی اف (FATF) وجود دارد که ما را در آن محکوم کرده است یعنی جدولی دارند که سه کشور درآن به رنگ قرمز هستند که ما و سوریه وکره شمالی هستیم، هفت کشور هم دراین لیست به رنگ نارنجی هستند که معتقدند مشمول یک سری احتیاط های لازم باید باشند، در نتیجه در همه جای دنیا به این بهانه با ما برخورد می کنند.
خوب مگر ما یک سری اقدامات درمجلس و دولت برای خروج از لیست سیاه مذکور نکردیم؟
-درست است ، ما باید در آن جا این مسئله را درست حل کنیم.این موضوع فقط اقتصادی نیست، کشورهایی هستند که به مراتب وضعشان از نظر بانکی بدتر است ولی در آن فهرست قرار ندارند مثل افغانستان که کسی کاری به کارشان ندارد. حالا این که چرا به ما کار دارند مشخص است که به دلایل سیاسی است. بهانه چیست، بهانه نهادهای ناظر بین المللی که مجموع آن ها موجب شده است که در دنیا مشکل داشته باشیم؛ در چین مشکل ما به مراتب از همه جای دیگر دنیا کمتر است.
اتفاقا روابط ما با چین خوب است وسوال هم همین جاست که چرا این مسائل درچین اتفاق می افتد؟
-این از قبل بوده است دیگر، به چینی ها هم فشار می آورند، یعنی آن نهاد ناظر به سیستم بانکی چین فشار می آورد که چرا رعایت نمی کنید، ازاین طرف هم ما گاهی یک سری بهانه هایی{به دستشان}می دهیم، مثلا دانشجویی درچین داریم که با روادید دانشجویی دارد تجارت می کند و در حسابش چندین میلیارد پول می چرخد یا یک نفر با روادید گردشگری زندگی می کند ولی چندین میلیارد گردش مالی دارد و شبیه این گونه بهانه ها که موجب تسری پیدا کردن مسئله می شود ولی در مجموع امسال ما 37 تا 38 میلیارد دلار با چین مبادله تجاری داشتیم که مثلا تصور کنید 100تا 200 میلیون دلار هم چنین مسئله ای وجود دارد که رقم بزرگی نیست، ضمن این که ما معتقدیم همین رقم هم نباید باشد، وقتی یک نگذارند تاجر کار کند، 10 میلیون دلار هم رقم بزرگی است و نابودش می کند. این نیاز دارد که به جای صحبت کردن در رسانه ها از کانال های مناسب دیپلماتیک و سازمانی مسئله را حل کنیم. ما به عنوان اتاق مشترک ایران وچین با وزارت اقتصاد و بانک مرکزی و سفارت چین درتهران وسفارت ما در چین،درباره این موضوع داریم مذاکره می کنیم تا حل شود، دوستانی آمدند یک سفر شخصی به چین و تجربیات شخصی شان را رسانه ای کردند. این به صلاح کشور نیست.
یعنی قبلا هم این مسئله بوده است؟
-از اردیبهشت امسال این مسائل بوده است، کمتر و بیشتر یا با شدت و ضعف وجود داشته است، خیلی از بخش های مسئله حل شده و خیلی از بخش هایش نیز مانده است که دارد حل می شود اما با رسانه ای کردن آن کسی که ضرر می کند تجار ایرانی هستند.
فکر نمی کنید که رسانه ای کردن باعث شود که در مقامات بالا مسئله را ببینند و به سمت حل آن پیش بروند؟
-نه،ما هر چقدر در دنیا سروصدا کنیم، چون بهانه های کسانی که می خواهند ما را بزنند، بهانه های قانونی است، با سروصدا ، بیشتر در مسیری می رویم که همه قانون به نفع آن ها اعمال شود.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.