چالش تولید با هوویی به نام بانکها
روزنامه قدس در ویژه نامه شماره 7844 قدس خراسان روز چهارشنبه یادداشتی با عنوان’چالش تولید با هوویی به نام بانکها ‘ به قلم ‘فاطمه معتمدی’ به چاپ رسانده است.
یکی از اصول اساسی در شکل گیری، رونق و ماندگاری تولید بستر سازی و تسهیل درامر فعالیت کارخانجات،بنگاه ها و واحدهای کوچک و بزرگ اقتصادی است تا بتوانند در تولید کالاها و مایحتاج داخلی با استفاده ازظرفیت و توان بخشهای مختلف کشور از جمله مواد اولیه و منابع موجود در رقابت با کالاهای خارجی و وارداتی گام بردارند.
این بستر سازی می تواند از حذف قوانین موازی و دست و پا گیر تا مواردی مانند ارایه تسهیلات کم بهره بانکی به منظور تزریق نقدینگی به عنوان یکی از نیازهای ضروری برای ادامه گردش چرخ بنگاه های تولیدی تعریف شود، روندی که در کشورهای دارای اقتصاد پیشرفته نیز به وضوح دیده می شود.
بااین حال در ایران بویژه در سالهای اخیر نوک شدیدترین انتقادات بخش تولید، عملکرد بانکها را نشانه رفته است.
سنگ اندازی در اعطا و پرداخت بهنگام وام،بالا بودن نرخ سود تسهیلات،سخت گیری بیش از حد از جمله گلایه های مشترک بنگاه های تولیدی کشور از جمله خراسان رضوی به عنوان یکی از قطبهای مهم صنعتی ایران است که رمق تولیدکنندگان را گرفته و بسیاری از فعالان این عرصه را تا آستانه ورشکستگی پیش برده است.
فعالان بخش تولید معتقدند، بانکها به جای شراکت در امر تولید، شریک سود هستند واگر تولیدکننده ای زیان ببیند، برای آنان اهمیت زیادی ندارد و تنها خواستار سرمایه خود هستند که این با بانکداری اسلامی همخوانی ندارد.
نگاه صرف به کسب سود باعث شده فعالیت بانکداری آن هم در شرایطی که اقتصاد با رکود توام با تورم مواجه است، از رونق خوبی برخوردار باشد و به سمت بنگاهداری سوق یابد. ایجاد شعبه های جدید هر روز در یک قسمت شهرو ساختمانهای شیک و تجملاتی بانکها می تواند گواهی بر این ادعا باشد، ضمن اینکه سودآوری فعالیت بانکی باعث شده است بویژه در دهه های اخیر اقتصاد کشور شاهد ظهور و بروز انواع و اقسام بانکها و مؤسسه های مالی و اعتباری خصوصی باشد.
از این رو بخش تولید معتقد است، بانکها یاور تولید نیستند، بلکه در زمینه هایی موجب سنگ اندازی در مسیر آنها نیز می شوند، بنابراین این مساله در کنار چالشهایی مانند مالیات ،واردات بی رویه و قاچاق کالاهایی که مشابه داخلی آن و جود دارد، توان رقابت و فعالیت بنگاه های تولیدی در شرایط رکود و تورم را از آنان سلب کرده است، بطوری که اکثر کارخانجات با ظرفیتی کمتر از حد واقعی مشغول به کارند و گروهی نیز ورشکسته یا درآستانه آن قرار دارند که این مسأله بر حفظ و ایجاد اشتغال به عنوان یکی از دغدغه های متولیان اقتصاد تأثیر سویی داشته و دارد و در این وادی برخی از این کارخانجات و واحدهای تولیدی ترجیح می دهند عطای تولید را به لقایش ببخشند و با فروش کارخانه و بنگاه تولیدی خود، در بانکها سپرده گذاری و سود قابل توجهی را بدون دغدغه دریافت کنند، موضوعی که به طور حتم به ضرر اقتصاد است.
بنابراین برای شفاف سازی کارکردی روابط این دوبخش، در گام نخست باید روابط میان بخشهای تولیدی و بانکها باز تعریف و بر ضرورت خروج بانکها از بنگاهداری در اقتصاد ایران توافق کرد
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.