ارتباط دادن بحران آب با صنعت انحرافي است
اگر کارآفريني و توليد را در شرايط فعلي اقتصاد کشور برترين خدمات اجتماعي و عبادتي بزرگ بدانيم حرف گزافي نگفته ايم، چرا که تحقيقات و پژوهش ها نشان مي دهد ريشه بسياري از ناهنجاري ها نظير طلاق، اعتياد، دزدي و … بيکاري است.به همين دليل توسعه و ترويج فرهنگ کارآفريني و رفع مشکلات توليدکنندگان جزو مهم ترين اولويت هاي اقتصادي کشور و استان است که توجه جدي تري را مي طلبد.
در همين راستا ميزگردي با اعضاي هيئت مديره کانون کارفرمايان صنايع خراسان رضوي برگزار کرديم تا دغدغه ها و مشکلات واحدهاي توليدي و صنعتي را به گوش مسئولان برسانيم.
خراسان: نقش صنايع استان به ويژه صنايع غذايي را در کل توليد ناخالص داخلي کشور چگونه ارزيابي مي کنيد؟
مهندس «حسين قنبري» رئيس هيئت مديره کانون کارفرمايان صنايع و عضو هيئت امناي خراسان و رئيس کانون کارآفرينان برتر:محيط مشهد درگير انواع و اقسام صندوق هاي قرض الحسنه است و عملا رفتارهاي شايسته اي که به GDPيا توليد ناخالص ملي کمک مي کند مورد توجه قرار نمي گيرد ولي با اين حال کارآفرينان و صنعت گران کار خود را کردند و رتبه خود را از 16 در دهه 60 با 12 رتبه ارتقا به رتبه چهارم در دهه هشتاد رساندند .اين خيلي مهم است که صنعت غذا توانسته است از رتبه شانزدهم به رتبه چهارم برسد وبراساس برخي آمار، حدود 40درصد غذاي کشور را تامين کند، ما الان يک شاخص را بررسي مي کنيم و آن شاخص سرمايه گذاري و رشد صنعت و ارتباط آن با GDP و GNP توليد ناخالص داخلي و توليد ناخالص ملي است.
حرکت صنعت گران و کارآفرينان استان در اين زمينه بسيار موفق بوده است، مثلا در حوزه هاي قطعه سازي، توليد فرآورده هاي نساجي و فرش، استان کارنامه موفقي دارد يا در زمينه صنعت خودرو با توجه به اين که فقط 50 سال در کشور ما قدمت دارد و شرايط سخت تحريم ها و تعامل نداشتن با دنيا که از سوي استکبار جهاني به ايران تحميل شد، پس به عنوان مثال خودرويي که توليد شده به نسبت امکانات، نبايد مورد بي مهري قرار گيرد، ضمنا نکته متمايزي که در صنعت استان وجود دارد اين است که خراسان اين کارها را توسط بخش خصوصي انجام داده است.
ما بحران آب دشت مشهد را جدي مي دانيم، اما ارتباط دادن بحران آب مشهد به صنعت ساختگي ، انحرافي و غيرکارشناسي است، بخش صنعت با 2.5 درصد مصرف آب نمي تواند نقشي اساسي را که اين همه درباره آن بحث مي شود در بحران آب مشهد داشته باشد و صحبت هايي که درباره ارتباط صنعت و آب دشت مشهد مي شود انحرافي است. 95درصد آب جاهايي مصرف مي شود که بايد جلوي آن را گرفت. دست اندرکاران آن جا ناتوان هستند و کاري انجام نمي دهند، به نظر من مجموعه دولت و دستگاه هاي اجرايي براي اين که کارنامه اي داشته باشند، راحت تر و کم هزينه تر است هرکدام سر يک کارخانه، ناراحتي خود را خالي کنند.
درباره آلايندگي کارخانه ها چه نظري داريد؟
درباره محيط زيست نقش ساير مردم ناديده گرفته مي شود مثلا مي روند در يک کارخانه فاضلاب انساني اندازه گيري مي کنند، مگر فاضلاب انساني کارخانه با ساير مردم فرق مي کند؟ چطور آن جا را آلاينده اعلام مي کنيد و کلي فشار و تهديد مي کنيد و يک درصد عوارض آلايندگي مي گيريد ولي در شهر چه مي کنيد.بيشترين تنگناها در اين جنگ نابرابر اقتصادي متوجه کارخانه ها و مديران صنعت است، آن وقت خيلي راحت برق و آبشان را قطع مي کنند، مصرف يک ليتر آب در کارخانه ها ببينيد چه فرآيندي را بايد طي کند ولي در ويلاها، هشت متر آب مي رود به هوا و در کشاورزي هنوز کشت غرقابي ادامه دارد! آثار انواع سم ها که به خورد محصولات کشاورزي داده مي شود بررسي نمي شود اما اثر توليد يک پاي مرغ که بسته بندي مي شود زبانزد خاص و عام مي شود که وامصيبتا محيط کره زمين آلوده شد!
چرا توليد مورد بي مهري قرار مي گيرد؟
اين موضوع بايد مورد توجه قرار گيرد که چرا توليد و کار مورد بي مهري قرار مي گيرد.درباره آب و محيط زيست و محدوديت هاي محور غرب مشهد، اگر واکاوي بشود خيلي چيزها روشن مي شود که چرا تامين يک قطعه زمين براي صنعت در مشهد اين قدر سخت و پيچيده است؟ چطور در آلمان، شهردار برلين، استقبال مي کند و به صنعت گران زمين هديه مي کند و در مشهد اختصاص زمين اين چنين پيچيده است؟ زمين براي کارهاي ديگر هست، شما هزاران باغ تالار بخواهيد در مشهد جا داريم اما براي صنعت مشکل داريم!
آيا شما هم معتقديد به قوانين حمايتي از توليد بي توجهي مي شود؟
بله، ما قوانين زيادي براي حمايت از توليد داريم که به آن توجه نمي شود، ما با کارشناسان صاحب نظري مواجه شديم که گفتند مسائل محور غرب و محدوديت هايي که مسئولان استان مطرح مي کنند منشاء علمي و کارشناسي ندارد. يک استاد از دانشگاه آخن آمده بود و مي گفت: اصلا مسائل محيط زيست اين نيست که اينها مي گويند. بزرگ ترين کارخانه توليدي سيمان در ورودي بزرگ ترين شهر آلمان کار مي کند.
به نظر شما بايد اختيارات مديران استاني افزايش يابد؟
آدم غصه اش مي گيرد وقتي مي بيند براي کوچک ترين کار بايد به تهران مراجعه کرد! ما مي گوييم اختيارات مديران استاني حداقل بايد 10برابر شود. ما خواستار حرف اين نظام بانکي از اقتصاد کشور هستيم، اين نظام بانکي بلاي جان اقتصاد کشور است، دوغ، خودرو و دستمال کاغذي ما بد است و نمي دانيم چه کسي اين حرف ها را مي گويد. اگر همه اين ها را وارد کنيد، فکر کرديد براي اشتغال مردم چه کسي بايد اقدام کند؟اکنون برنامه دولت براي اشتغال جوانان چيست؟
توليد صادرات محور چگونه مي تواند به مشکلات اقتصادي فعلي ما کمک کند؟
دکتر «اميررضا ضيائيان» مشاور کانون کارفرمايي صنايع خراسان رضوي: در ۱۰ سال آينده بحران آب بسيار جدي است و اين مسئله باعث مهاجرت خواهد شد، چه کاري مي تواند ما را نجات دهد، غير از توليد کار ديگري مي توانيم بکنيم؟ توليدي که منجر به صادرات شود. آيا بستن کارخانه هنر است؟ باز کردن آن هنر است؟ با بستن هر کارخانه صد نفر بيکار و به تبع آن ۵۰۰ نفر بي بهره مي شوند. آن آدم به کجا مي خواهد روي بياورد؟ به نظر من در وهله اول بايد تغيير ماهيتي در تفکر دولتمردان ايجاد شود که جوانان بيکار در راه اند و برخي از آن هايي هم که کار داشتند در حال اخراج شدن هستند. اين مسائل براي چيست و به کجا مي خواهيم برسيم؟ و بايد قوانين موجود بيشتر بررسي شود.
آيا اقدامات عملي در خصوص رفع مشکلات واحدهاي توليدي صنايع غذايي انجام شده است؟
مهندس سعيد کافي رئيس کانون انجمن مواد غذايي، نايب رئيس انجمن صنايع غذايي استان و عضو هيئت مديره کانون کارفرمايان صنايع خراسان رضوي: اين روزها صنعت خيلي مظلوم واقع شده است و خيلي از مسئولان هم به اين مسئله اذعان دارند ولي کاري براي رفع آن انجام نداده اند و دولت تدبير و اميد با همه اميدي که مي رفت در دو سال گذشته متأسفانه بيشتر گفتار درماني کرده تا حرکت هاي عملي در جهت حمايت از صنعت، شرايط خاصي که طي سال هاي گذشته براي صنعت به وجود آمد شرايط اورژانسي بود و ما توقع داشتيم اين دولت رسيدگي اورژانسي بکند ولي هر چه منتظر مانديم خبري از اين رسيدگي نيست!صنعت غذا در استان خراسان از نظر تعداد واحدها و اشتغال و ارزش افزوده رتبه اول را دارد، البته از نظر سرمايه گذاري هم تا چند سال قبل رتبه اول را داشته ولي با توجه به سرمايه گذاري که بر روي صنايع ديگر شده، اکنون رتبه سوم يا چهارم را از نظر حجم سرمايه گذاري دارد و با مشکلات عديده اي دست به گريبان است. ما در جاهاي مختلف مطرح کرديم و همه شنونده خوبي هستند اما اقدام عملي انجام نمي شود. من پيشنهاد مي کنم دستگاه هاي دولتي برخي کارها را به بخش خصوصي واگذار کنند. ما آمادگي داريم بدون هيچ کمک و سهم و بودجه اي بخشي از وظايف آن ها را انجام دهيم.
نظرتان راجع به موازي کاري دستگاه هاي دولتي چيست؟
يکي از معضلات مهم ما موازي کاري است که در بخش دولتي وجود دارد. گاهي چند متولي در يک صنعت است که مي خواهند نظارت بکنند و آن را حق خود مي دانند، در حالي که در بخش هاي ديگر، دستگاه هاي دولتي از زير بار وظايف قانوني خود شانه خالي مي کنند، اما در صنعت غذا براي نظارت دعواست و هر اداره اي خود را متولي اين صنعت مي داند از جمله اداره نظارت بر مواد غذايي، اداره استاندارد، سازمان دام پزشکي و صنعت گر مي ماند که جواب کدام يک از اين ها را بدهد! ما واحدهاي توليدي داريم که در يک زمان با نظارت دستگاه هايي که نام برده شد مواجه اند.
با کمبود سرمايه در گردش چه مي کنيد؟
مشکل ديگر ما کمبود نقدينگي است. تحريم ها، روابط سياسي با همسايگان بر توليد صنعت غذا اثر گذاشته است. سال ها بود که مواد غذايي را مثلاً به کشورهاي حوزه خليج فارس صادر مي کرديم اما تحت تأثير مسائل سياسي اين صادرات کاهش يافته است.صنعت غذا يکي از صنايعي است که حاشيه سود پاييني دارد و رقابت در آن به شدت فشرده است و توان رقابت با صنايع جديد را ندارد، بنابراين دولت بايد در تعيين ماليات و تعيين حقوق دولتي مراعات اين وضعيت را بکند. ما مواردي داريم مثلاً يک واحد با ۱۳۰ ميليارد تومان فروش در سال، دو ميليارد تومان سود خالص داشته است. يعني حدود 1.5 درصد. در حالي که اگر پولش را در يک بانک مي گذاشت ۲۰ درصد به او سود مي داد.مشکل ديگر حق بيمه هاست. ۳۰ درصد حق بيمه رقم بالايي است که براي يک بيمه شده دريافت مي شود که ۲۳ درصد آن توسط کارفرما بايد پرداخت شود و فکر نمي کنم در هيچ جاي دنيا اين رقم دريافت شود. اگر قرار باشد در زمان رونق هم ما اين رقم را پرداخت کنيم و در زمان بحران همين باشد، پس چه فرقي وجود دارد؟ توقع ما اين است که در زمان بحران در اين مسائل بيشتر دقت شود. ما به دولت پيشنهاد کرديم اگر از صنايع غذايي حمايت کنيد ما مي توانيم هزينه هاي پزشکي و درماني کشور را به شدت کاهش دهيم.
در قبال انتظاراتي که دولت از کارآفرينان دارد آيا امکاناتي هم داده است؟
دکتر حسين خاني زاده دبير کانون کارفرمايي صنايع خراسان رضوي:توسعه اقتصادي، ماليات، خروج از تورم و رکود، ايجاد اشتغال و پايين آوردن نرخ بيکاري را از توليد مي خواهيم، در قبال اين همه توقع از توليد، صنعت گر، کارآفرين و کارفرماي صنعتي و توليدي، دولت چه امکاناتي داده است و قرار است بدهد؟ درباره کانون انجمن هاي کارفرمايي مي خواهم نکاتي را عرض کنم. چون اصلي ترين مرجع دفاع از حقوق کارفرمايان بر اساس اصل ۱۳۱ قانون کار است، متأسفانه آن چنان که شايسته تشکل ها و انجمن هاي مردم نهاد است، امکاناتي به آن داده نشده است و انتظار داريم روزنامه خراسان در اين زمينه فرهنگ سازي کند و اين باور را به کارفرما و کارآفرين القا کند که با «جمع» بهتر از «فرد» مي توانيم کار کنيم.
کار در تشکل هاي اقتصادي جزو کارهاي سخت و زيان آور است، به ويژه با اين وضعيت کاري چون کار انجام مي دهيم ولي باورمان نمي کنند! در زمينه مقايسه صنعت و توليد با کشاورزي و بخش خدمات بايد مقايسه آماري دقيق از وضع اشتغال، مصرف آب و… صورت بگيرد.موضوع ظرفيت استان خراسان با ۲۵ ميليون زائر و گردشگر، قابليت بسيار مهمي است، اما افسوس که دوره ماندگاري زائر و گردشگر بنا بر بعضي از سياست ها پايين است و امکان بهره برداري از آن را نداريم.اگر باورمان اين است که کارآفرينان، سرداران جبهه توليد هستند سلاح در اختيار اين سرداران و افسران قرار دهند و ما نيازمند حمايت هاي قانوني و قضايي هستيم. انتظار داريم آن اموري که در بخش دولتي، غيرحاکميتي و غيرنظارتي است و امکان برون سپاري اش هست به بخش خصوصي و تشکل هاي مربوطه واگذار شود.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.