تولید ملی هنوز به افتخار ملی تبدیل نشده است
روزی روزگاری درآمد ارزی ما خیلی خوب بود، ۷۰۰ میلیارد دلار پول نفت خرج شد تا مردم رفاه بیشتری داشته باشند، اما دو هزار واحد اقتصادی تعطیل و ۵۰۰ هزار نفر بیکار شدند. ما کالاها را وارد کرده و برای دیگران اشتغال درست کردیم.»!
اینها قسمتی از قصه پر غصه ای بود که رئیس جمهور چندی پیش در مصاحبه ای تلویزیونی برایمان تعریف کرد تا خواب شیرین آمدن دلارها از سرمان بپرد.
برابر آمار رسمی 10 درصد واردات کشور را کالاهای لوکس در بر میگیرد که اگر عدد واردات سال گذشته را 7/52 میلیارد فرض کنیم، حدود پنج میلیارد و 300 میلیون دلار کالاهای لوکس وارد کشور شده که امسال از مرز 6 میلیارد دلار نیز فراتر خواهد رفت که البته به این رقم حدود 20 میلیارد کالایی که به صورت قاچاق وارد میشود نیز باید بیفزاییم.
دراین باره دکتر مهدی تقوی، استاد برجسته دانشگاه علامه طباطبایی درباره معمای پیچیده واردات از مبادی رسمی و غیر رسمی میگوید: واردات رسمی را دولت با بستن حقوق گمرکی بالا کنترل میکند، ولی مسأله این است که چطور باید جلوی واردات غیر رسمی در گستره 7800 کیلومتر مرز ایران را گرفت که تا فلج کردن تولید پیش رفته و قیمت هر کالای قاچاق را به اندازه بهای بيكاری یکی از جوانان این مرز و بوم افزایش داده است.
وی معتقد است: بستن تعرفه گمرکی بالا میل به مصرف کالای خارجی و لوکس به خصوص کالاهایی که امکان تولید آن در داخل وجود دارد، کمتر خواهد کرد و کسانی که حاضر به پرداختن بهای گزاف آن باشند، آزاد هستند تا جیب دولت را پر کنند.
وی گوید: جرم مرتکبان قاچاق کالا در قانون مجازات اسلامی باید افزایش یابد تا ورود کالا از مبادی غیر رسمی آن قدر برای قاچاقچی آن سنگین تمام شود که حتی ارزش تجربه کردن هم نداشته باشد و برای رسیدن به این نقطه باید مرزبانی تقویت شود.
آرمان خالقی، عضو هیأت مدیره خانه صنعت، معدن و تجارت ایران نیز معتقد است، تا تولید ملی به افتخار ملی تبدیل نشود و از نظر مردم خرید کالای خارجی همچنان یک مزیت و مایه فخر و مباهات باشد، نمیتوان نسخه تازه ای برای دردهای اقتصادی کشور نوشت.
وی میگوید: اصل بازار بر مبنای تقاضاست که فروشنده و تولیدکننده را مجبور میکند، پاسخگوی آن باشد و با وجود تقاضا و در حالی که همواره از کمبود منابع در تنگنا بوده ایم، باز هم دنبال کالای لوکس بودیم و گذاشتیم تا در بازار جولان بدهند و آن را اشباع کنند. وی میگوید: با وجود برخی قوانین در عمل ورود این کالاها طی دو سال اخیر مثل گذشته وجود دارد و شما تردد ماشینهای میلیاردی، میوههای وارداتی مثل موز و آناناس و انبه و سایر وسایل تجملی ساخت کشورهای اروپایی را مشاهده میکنید که این به معنای وجود افراد موازی با دولت در خارج از چرخه رسمی و قاچاق است و هیچوقت از خودمان نخواهیم پرسید که آیا ما میوه «آواکادو» نخوریم خواهیم مرد و یا چه ضرورتی دارد که به جای تهیه ماشینآلات خوب و مواد اولیه که ثمرهاش به جیب خودمان میرود، بازار مصرف را حتی وقتی کالاهای مشابه را خودمان تولید میکنیم دو دستی تقدیم دیگران کنیم.
محمد حسین روشنک، فعال اقتصادی و رئیس اتحادیه واردکنندگان خراسان رضوی البته برای تولید صادرات محور ارزش قایل است که میتواند ارزآوری داشته باشد.
وی میگوید: ارز حاصل از صادرات باید صرف واردات کالایی شود که تولید آن به صرفه و صلاح نیست.
وی تأکید میکند که کالایی باید در کشور تولید شود که برای ما مزیتدار باشد؛ یعنی ارزان تمام شود و دنیا به آن احتیاج داشته باشد در غیر این صورت وقتی بیشتر از قیمت جهانی میشود، چرا باید آن را تولید کنیم.
روشنک میگوید: موضع گیری علیه واردات منطبق با اصول اقتصاد سالم نیست و نمیتوانیم مردم را مجبور کنیم که گران بخر، بیکیفیت بخر و از ما بخر، این امکانپذیر نیست، باید بگوییم کالای خوب ایرانی داریم با قیمت مناسب و به خاطر تقویت تولید داخلی کالای ما را بخرید.
با این حال سخنان خسرو تاج، قائم مقام وزیر صنعت، معدن و تجارت که چندی پیش در گفتوگوی تلویزیونی نیز قابل تأمل است که اظهار داشته، در حال حاضر هر شخصی که خودرو وارد میکند، در قبال هر خودرو به طور متوسط چهار خودرو از رده خارج را اسقاط میکند و همچنین در مقابل هر خودرویی که وارد میکند چیزی نزدیک به 100 درصد حقوق و عوارض گمرکی و سایر هزینهها را پرداخت میکند، بنابراین در حال حاضر مبلغ بالایی از محل واردات خودرو به خزانه کشور واریز میشود که این رقم مبلغ 13 هزار و 600 میلیارد تومان از کل درآمد گمرکهای کشور است و میتوان گفت، حدود 40 درصد از آن از محل حقوق و عوارض گمرکی است که از محل واردات خودرو دریافت میشود.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.